Jòcs d'òc: Lo portal occitan de jòcs en flash

U

n còp èra un òme qu'aviá tres filhas. La pus joina, coma èra totjorn dins las cendres, la sonavan Cendroseta.

Lo paire abans de partir per la fièra lor diguèt
- De qué volètz que vos pòrte ?
L'ainada demandèt una mantilha, la segonda una rauba bèla, la tresena volguèt solament una nogueta. Sas sòrres li diguèron :
- Golarda, vai t'amagar dins tas cendres, te valriá pas mai una mantilha o una rauba bèla coma nosautres que ta nogueta ?
Mas ela lor respondèt
- Aimi mai ma nogueta, aimi mai ma nogueta.
Quand lo paire tornèt de la fièra, las sonèt e lor diguèt
- Venètz quèrre çò que me demandèretz.
Alara balhèt la mantilha a l'ainada, la rauba a la segonda e la nogueta a la tresena. Las doas ainadas li diguèron
- Agacha, se t'èras fach portar quicòm de bèl coma nosautres, dimenge seriás la pus polida mentre que te caldrà demorar dins tas cendres.
Ela lor respondèt
- Siái contenta, siái contenta!
Lo dimenge se vestiguèron per la messa e abans de partir li tornèron dire
- Seriás pas estada tan manjaira, auriás demandat quicòm de bèl e non pas ta nogueta. Seriás venguda amb nosautres al lòc de gardar lo canton del fuòc.
Mas ela totjorn respondiá
- Siái contenta, siái contenta!
Tanlèu que foguèron partidas, commencèt de dobrir sa nogueta. Aquí i aguèt bèl e pus bèl : abilhatges d'aur, capèl bèl, mantilha bèla e rauba bèla. Se'n vestiguèt e se'n anèt a la messa. Tot lo monde de la veire disián
- Qual es aquela dòna bèla?
Sas quitas sòrres la reconoguèron pas. Quand aguèron acabat, sortiguèt la primièra e corriguèt a l'ostal. Se devestiguèt abans que sas ainadas tornèsson e s'enterrèt dins las cendres. Quand sas sòrres tornèron, li diguèron
- Ai! S'aviás vista la dòna bèla qu'èra a la messa ! Degun l'a pas coneguda !
Ela lor respondèt
- Pas tan polida coma ieu, pas tan polida coma ieu!
Alara li diguèron
- Per Dieu, siás tan bèla!
Quand l'ora de vèspras foguèt venguda, las doas ainadas s'abilhèron per i anar. En partissent, diguèron a Cendroseta
- S'èras polida coma nosautres te prendriam ben mas te volèm pas que siás tròp lorda
Tanlèu que foguèron partidas, ela s'abilhèt de pus bèl que per la messa e anèt a vèspras. Tot lo monde de la veire disián
- Enfin qual es aquela dòna bèla que degun la coneis pas?
Entre qu'aguèron acabat vèspras, tornèt sortir la primièra e se'n anèt desabilhar. Quand sas sòrres tornèron a l'ostal, la trapèron dins las cendres coma totjorn, li diguèron qu'avián vista una dòna encara pus bèla que la de la messa. Ela lor tornèt respondre
- Pas tan bèla coma ieu, pas tan bèla coma ieu !
Li diguèron
- Òc, siás tan bèla totjorn dins tas cendres !
Lo vèspre, après sopar, las doas ainadas s'aprestèron per lo balèti en li disent
- Vai te jaire, tu, qu'es una bona vida del fuòc al lièch!
Ela totjorn respondiá
- Siái contenta,siái contenta!
Quand sas sòrres foguèron partidas, tornèt dobrir sa nogueta, ne sortiguèt una parura que s'èra jamai pas res vist de pus bèl. S'abilhèt e se'n anèt al balèti. Quand i dintrèt, tot lo monde diguèt
- Qual es aquela dòna bèla?
Mas degun la coneissiá pas. Sa parura èra talament farfantèla que los uòlhs ne tornejavan. Totes la venián cercar e mai lo filh del rei que li prometèt de dançar amb ela tot lo temps. Quand foguèt mièjanuòch e que lo balèti foguèt acabat, per s'amagar de sas sòrres, se'n anèt talament lèu que perdèt una pantofleta en camin. Un còp a l'ostal, se desabilhèt e se colquèt. Sas sòrres, en arribant, li parlèron mai de la dòna bèla qu'avián vista al balèti. Ela totjorn respondiá
- Pas tan bèla coma ieu! Pas tan bèla coma ieu!
Li diguèron
- Òc, parla, per lo lièch siás bona!
Lo filh del rei coma tornèt a son castèl, trobèt la pantofleta e volguèt saupre de quala èra. Alara, lo dimenge venent, se tenguèt a la pòrta de la glèisa e diguèt qu'assajariá aquesta pantofleta a totas las filhas del païs d'aquí tan qu'aguèt pas trapat a quala i anariá. L'assagèt ben per fòrça mas anèt pas a degun qu'a Cendroseta. Alara l'esposèt e la faguèt reina. Lo gal cantèt. E la sorneta s'acabèt.


Imprimir
Administracion