i aviá en un figuièr al bòrd d'un camin, e un guèine i vèguet una sèrp endormida.

En tot envejar aquel còrs tan alongat e, pensant que poiriá l'igualar, lo guèine se campulèt dins tèrra al bòrd de la sèrp e se tant coma poguèt. Tant grand foguèt l'esfòrç faguèt, fins qu'a la fin, per vanitosa, se partiguèt en dos.