n jorn un òme capturèt una agla, lo talhèt las alas e la daissèt a la cort amb ses galines.Trista, l'agla que en autre temps foguèt  poderosa, abaissava lo cap e manjava pas: Se sentiá coma una reina empresonada.

Un autre òme la vegèt, lo agradèt e la decidiguèt comprar. Lo arranquèt las plomas talhadas, las curèt e las faguèt creisser autre còp. Un còp l'agla foguèt curada, comencèt a volar e atrapèt una lèbre per la portar coma present de reconeissença a son libertador.

La vèget una mandra e, amb marrida fe l'aconselhèt:

- Pòrta pas la lèbre a l'òme que te liberèt, mas a l'òme que te capturèt; doncas l'òme que te liberèt es bon sens mai d'estimulacions. Assaja milhor atendrid l'autre, te atrapar vòlga pas autre còp e te talhe las alas del tot.